تکنولوژی فلکسوگرافی

استفاده از واحدهای چاپ فلکسوگرافی امروزه شامل سه نوع اصلی است: واحد دو غلتکی، واحد دو غلتکی داکتر بلیدی، و سیستم دو داکتر بلیدی با چمبر.
واحدهای دو غلتکی معمولاً در دستگاه‌های فلکسوگرافی قدیمی و در دستگاه‌های چاپ سایز کوچک استفاده می‌شوند. دستگاه‌های چاپ سایز کوچک مجهز به رنگ‌های فرآیندی اغلب از واحد دو غلتکی داکتر بلیدی استفاده می‌کنند، و دستگاه‌های چاپ سایز بزرگ مدرن‌تر از سیستم دو داکتر بلیدی با چمبر استفاده می‌کنند.
هر نوع دستگاه چاپ فلکسوگرافی از سیلندر آنیلوکس استفاده می‌کند. سطح هر غلتک آنیلوکس با الگوی سلول‌های کوچک حک شده است، به اندازه‌ای کوچک که فقط تحت بزرگنمایی قابل مشاهده هستند. اندازه و تعداد این سلول‌ها تعیین می‌کند که چقدر جوهر به نواحی تصویری کلیشه تحویل داده ‌شود و در نهایت به ماده اولیه انتقال داده ‌شود. غلتک آنیلوکس یا از مس تراشیده شده که بعد از آن روکش کروم شده است، یا از فولاد با روکش سرامیکی است،که سلولهای آن با لیزر حکاکی شده است.
غلتک‌های آنیلوکس با دقت برای انواع خاص چاپ، مواد اولیه، و نیازهای مشتری انتخاب می‌شوند. اغلب چاپگر فلکسوگرافی آزمایش‌هایی انجام می‌دهد تا آنیلوکس ایده‌آل را برای چاپی با توزیع جوهر مطلوب برای تصاویر سایه روشن، تِرام ها و تمپلات تعیین کند.
طراحی چاپ فلکسوگرافی به تولید کنندگان دستگاههای چاپ امکان می‌دهد که دستگاه‌ها را در یکی از سه پیکربندی زیر بسازند: دستگاه چاپ عمودی، دستگاه چاپ افقی (شامل دستگاه‌های کارتنی)، و دستگاه چاپ با سیلندر فشار مرکزی. هر پیکربندی می‌تواند با هر یک از واحدهای چاپ اصلی، با توجه به نیازهای چاپگر فلکسوگرافی مجهز شود.